เหงาเกินไป ไม่มีเธอแล้ว
ไม่มีแรงลุกขึ้นยืน ความสุขมันหายไป

เหมือนหัวใจที่ให้เธอไว้
มันแตกไม่เหลือชิ้นดี ข้างในฉันพังไม่ไหว

แต่นั่งฟูมฟายต่อไปเธอก็ไม่กลับมา
คงถึงเวลารักษาตัวเอง

เก็บใจที่แตกสลายคืนมา แล้วใช้เวลา
ค่อยๆประกอบใหม่ เพราะมันไม่เหลืออะไรสักอย่าง
มีเพียงร่องรอยน้ำตา ที่นานเท่าไหร่ไม่เคยจางหายไป

เก็บใจที่แตกสลายคืนมา แล้วใช้เวลา
ค่อยๆประกอบใหม่ เจ็บสักเท่าไหร่ฉันต้องไปต่อ
คงต้องเลิกรอสักที ท่องไว้ต้องรักตัวเองมากกว่านี้
อย่าแตกสลายเพราะใครเลย

แต่นั่งฟูมฟายต่อไปเธอก็ไม่กลับมา
คงถึงเวลารักษาตัวเอง

เก็บใจที่แตกสลายคืนมา แล้วใช้เวลา
ค่อยๆประกอบใหม่ แม้มันไม่เหลืออะไรสักอย่าง
มีเพียงร่องรอยน้ำตา ที่นานเท่าไหร่ไม่เคยจางหายไป

เก็บใจที่แตกสลายคืนมา แล้วใช้เวลา
ค่อยๆประกอบใหม่ เจ็บสักเท่าไหร่ก็ต้องไปต่อ
คงต้องเลิกรอสักที ท่องไว้ต้องรักตัวเองมากกว่านี้
อย่าแตกสลายเพราะใครเลย